Tematem dzisiejszego wpisu jest jeden z bardzo istotnych elementów dykcyjnych, mianowicie ruchy warg. Czy znacie kogoś, kogo wargi w tracie wypowiedzi są niemalże nieruchome? Może do tego wszystkiego żuchwa rozmówcy także pozostaje w pozycji raczej… biernej? Tak? To jaka jest zatem jakość jego wypowiedzi? Można bez problemu zrozumieć każde słowo? Czy wymowa wydaje się być lekko zamazana?
Mamy w języku polskim spółgłoski, które należałoby wypowiadać z przypisanym im charakterystycznym ruchem warg. Czasami je zaokrąglamy, w innych przypadkach spłaszczamy bądź lekko wysuwamy do przodu. I wbrew pozorom jest to dość istotny aspekt związany z wyrazistą wymową.
Ruch warg nie powinien być przesadny, lecz płynny i dyskretny. Pamiętajmy w tym miejscu także o samogłoskach, którym poświęciłam osobny wpis. Wszystkie samogłoski powinny być wypowiadane porządnie, bez pomijania czy skracania.
Na których spółgłoskach są najbardziej widoczne ruchy warg?
- Szereg szumiący – sz rz cz dż
- Szereg syczący – s z c dz
- Szereg ciszący – ś ź ć dź
- Głoski f w
- Głoska ł
Przykłady ćwiczeń wzmacniających wargi
- Usta ułóż w tak zwany w ryjek, następnie zachowując układ warg, przesuwaj je w lewo, a potem w prawo. Staraj się, aby Twoja żuchwa pozostawała nieruchoma
- Połóż zapałkę bądź wykałaczkę pod nosem. Na początku przytrzymuj ją palcami z obu stron Następnie staraj się tak wywinąć górną wargę, by przytrzymywała patyczek samodzielnie.
- Na przemian układaj usta w ramkę, a następnie dzióbek, mina przypomina rybę bez wody.
Pamiętaj, aby we wszystkich ćwiczeniach trzymać język w prawidłowej pozycji spoczynkowej.
