Konsystencja spożywanych przez dzieci pokarmów ma istotne znaczenie dla rozwoju narządów artykulacyjnych. Przeżuwanie twardych pokarmów (np. skórki od chleba) jest naturalnym treningiem dla buzi. Regularne i co gorsze, długotrwałe spożywanie papkowatych posiłków osłabia i rozleniwia mięśnie warg, języka, policzków, przełyku. Efektem jest pogorszenie jakości mowy.
Od kiedy podawać dziecku stałe pokarmy?
Powszechnie zakłada się, że najlepszym okresem do rozpoczęcia wdrożenia do diety dziecka pokarmów stałych jest wiek między 4, a 6 miesiącem życia. Część rodziców posiada pewne obawy przed zmianą dotychczasowych przyzwyczajeń. Bez obaw. Dziecko, które potrafi stabilnie siedzieć z podparciem, nie powinno mieć problemu ze spożyciem konsystencji nieco bardziej złożonej niż papka. Stałe pokarmy należy wprowadzać stopniowo zaczynając od gęstej kaszki czy gładkiego puree, przechodząc do rozdrobnionych produktów np. puree z grudkami.
Jak się przedstawiają dalsze zalecenia na temat żywienia niemowląt i konsystencji przyjmowanych pokarmów?
Polskie rekomendacje opierają się na wytycznych WHO. Poniżej lista przykładowych konsystencji produktów względem wieku maluszka:
- 9-11 miesiąc: miękkie produkty podawane bezpośrednio do rączki, rozdrobnione widelcem lub posiekane
- 12-23 miesiąc: produkty z tzw. rodzinnego stołu – dziecko spożywa to co rodzice
W wykazie dotyczącym żywienia niemowląt sporządzonym przez Unię Europejską czytamy, że żywność przeznaczoną do spożycia przez niemowlaki dzielimy na:
- przetarta np. mus jabłkowy
- pognieciona np. rozdrobnione widelcem ziemniaki
- półpłynna np. gęsta kaszka
- rodzinną np. gotowany kurczak
„Próbowałam, ale mój maluch krzywi się i wypluwa jedzenie”
Drogi Rodzicu, nie można rezygnować po pierwszej nieudanej próbie. Dziecko wypluwa pokarm w postaci grudkowatej, ponieważ nie jest przyzwyczajone do nowej konsystencji. Potrzebuje chwili czasu, kilku nieudanych prób, aż przyzwyczai się do nowości i z chęcią poznawał będzie nowe smaki.
Pamiętajmy, że przeżuwanie pokarmów to naturalny, systematyczny trening narządów artykulacyjnych, który ma duży wpływ na późniejszą mowę dziecka.
Łatwo mówić, ciężej zrobić. Dziecko leniuszek, a do tego niejadek. I weź tu matko przemyć w pokarmach coś co Młoda mogłaby pogryźć. 🙁 Wciąż walczę!