Coraz więcej dzieci zmaga się z problemem przerośniętych migdałków, które uniemożliwiają normalne funkcjonowanie. Tematu migdałów podjęłam się w artykule „Przerośnięte migdały przyczyną wad wymowy„, gdzie opisałam dokładnie na czym polega problem i jakie może nieść za sobą konsekwencje. Temat możecie także zgłębić czytając artykuł „Czy oddychanie ustami powinno być niepokojące?„, gdzie opisuję dokładnie jak zaburzony tor oddechowy wpływa na rozwój nieprawidłowości w obrębie aparatu artykulacyjnego. Tyle tytułem wstępu. W dzisiejszym artykule chciałabym skupić się na adenotomii, czyli zabiegu polegającemu na usunięciu trzeciego migdałka.
Wielu rodziców zwleka z decyzją o usunięciu migdałów nie zdając sobie sprawy z powagi sytuacji. Niestety im dłużej rodzic zwleka z interwencje, tym większą krzywdę wyrządza swojemu dziecku. Warto na początek skonsultować się z dobrym laryngologiem dziecięcym, który rzetelnie doradzi rodzicom jakie kroki powinni podjąć i wyeliminuje problem małego pacjenta. Pod lupę branych jest wiele aspektów. Laryngolodzy wyróżniają dwa rodzaje wskazań do zabiegu – względne min. nawracające infekcje i bezwzględne min. niedrożność noso-gardła.
Jak długo trwa zabieg adenotomii?
Adenotomia to zabieg chirurgiczny wykonywany jednego dnia. Następnie pacjent przechodzi krótki okres rekonwalescencji (zgodnie z zaleceniami lekarza) i wraca do codziennych zajęć.
Jestem po zabiegu, co dalej?
Z logopedycznego punktu widzenia (jeśli migdał był przerośnięty przez długi czas), do zrobienia jest naprawdę wiele. Poniżej wymienię kilka najistotniejszych konsekwencji długotrwałej dysfunkcji spowodowanej przerostem.
- Obniżone napięcie mięśniowe mięśnia okrężnego warg
- Wiotkość mięśni policzkowych
- Nieprawidłowa pozycja spoczynkowa języka
- Otwarta buzia
- Wady wymowy
- Zaburzenia gospodarowania powietrzem
- Wady zgryzu
Na kilku pierwszych zajęciach logopeda skupia się między innymi na wzmocnieniu artykulatorów dziecka. BARDZO istotne jest, aby dziecko nauczyło się trzymać język w prawidłowej pozycji spoczynkowej. Język powinien nabrać umiejętności unoszenia się ku wałowi dziąsłowemu. Jest to jego fizjologiczna pozycja, która jest niezwykle istotna w dalszym postępowaniu logopedycznym. Logopeda powinien dać także rodzicom wskazówki w jaki sposób nauczyć dziecko poprawnego oddychania, a także zamykania ust. Ćwiczenia powinny być także systematycznie wykonywane w domu, tak aby ze zdwojoną siłą wzmocnić nowe nawyki. Dopiero po opanowaniu nowych nawyków i wzmocnieniu mięśni warg oraz języka, logopeda przechodzi do kolejnego etapu jakim jest korekcja wad wymowy.
